Archiwum wystaw


Rzemiosła dawnej Łodzi. Pracownia haftu maszynowego



Domek nr 4

Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej

Wystawa czynna od 20.05.2017 r. do 29.10.2017 r.

 

Krajobraz włókienniczej Łodzi to nie tylko wielkie fabryki, ale także małe, rodzinne zakłady rzemieślnicze. Wystawa przybliża historię pracowni hafciarskiej z ulicy Więckowskiego 4 w Łodzi, założonej w 1958 roku przez Tadeusza i Cecylię Potrzebowskich. 

Ekspozycja podzielona na dwie części przedstawia wnętrze niewielkiego zakładu rzemieślniczego. W pierwszej części zebrano urządzenia, które tuż po wojnie Tadeusz i Cecylia Potrzebowscy znaleźli porzucone w swoim pierwszym mieszkaniu oraz te, które w późniejszych latach udało im się dokupić. Znajdziemy tu przedwojenne maszyny hafciarskie, w tym unikatowy trójgłowicowy automat do haftowania firmy Würker. Jego działanie polega na jednoczesnej pracy trzech głowic, które sterowane są przez perforowaną taśmę zawierającą wzór haftu. Data i numer seryjny świadczą, że jest to jeden z pierwszych egzemplarzy wyprodukowanych przez tą niemiecką firmę. Poza pokaźnym automatem, w tej części wystawy zobaczyć można również przypominającą dziecięcą zabawkę, ręczną maszynkę do rysowania szablonów. Wygląd pomieszczenia odtworzono na podstawie rodzinnych wspomnień. W drugiej części ekspozycji prezentowany jest przedwojenny wzornik hafciarski firmy Würkera oraz księga wzorów stworzona przez rodzinę Potrzebowskich. Znajdują się tu także przykłady gotowych realizacji hafciarskich, w tym chusta z motywem pawia – praca dyplomowa jednej z uczennic pracujących w zakładzie. Uzupełnieniem wystawy są pamiątki i zdjęcia przekazane przez córki Tadeusza i Cecylii Potrzebowskich.

Pracownia haftu, w której pracowały trzy pokolenia rodziny Potrzebowskich działała do końca lat 80. ubiegłego wieku. Odtworzone w Skansenie Łódzkiej Architektury Drewnianej, wnętrza zakładu są nie tylko retrospekcją dawnych rodzinnych pracowni i realiów życia łódzkich rzemieślników, ale także miejscem pokazów haftu maszynowego oraz spotkań z córkami założycieli – Krystyną i Urszulą oraz uczennicą Cecylii – Haliną Skrzypek. Uczestnicy mają szansę poznać tajniki powstawania haftu maszynowego, od stworzenia wzoru po przystosowanie maszyny do pracy. Jednak przede wszystkim mogą wysłuchać opowieści o losach małego, rodzinnego zakładu i trudzie jaki wkładano w jego utrzymanie. W swoim założeniu wystawa poprzez odwołanie do wspomnień i losów jednej rodziny, ukazuje szerszy kontekst historii powojennego łódzkiego rzemiosła.

Kuratorka: Anna Dąbrowicz

Producentka: Jolanta Piwońska

Projekt graficzny: Mieczysław Owczarek

 

Program wydarzeń towarzyszących

Tekst kuratorski

Plakat

Ulotka

Scenariusz filmu

Teaser do filmu

Film

Gra terenowa

Scenariusz warsztatów "Sztandarowo niestandardowo" 

Link do zdjęć

 

Wszystkie materiały wytworzone w projekcie zostały udostępnione na podstawie licencji otwartej Creative Commons

Licencja Creative Commons
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.

Zobacz również


DRUGA SKÓRA

Wystawa Druga skóra stanowi efekt międzynarodowego projektu Struktury przeplatania, tkanina jako materiał, metoda, nośnik organizowanego przez Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Szkołę Doktorską ASP im. Jana Matejki w Krakowie i Uniwersytet w Bergen — Wydział Sztuk Pięknych, Muzyki i Projektowania.

Nowy rozdział

Projekt Nowy rozdział to cykl sześciu spotkań i wizualnych prezentacji. W kolejnych odsłonach pojawiają się sylwetki dwunastu bohaterek – pisarek, projektantek, aktywistek, artystek. Wszystkie wybrały podążanie własną drogą. Dla wielu z nich ten wybór oznaczał wyjście poza kulturowo zdefiniowane role.

ZMĘCZENIE MATERIAŁU. OGÓLNOPOLSKA WYSTAWA TKANINY UNIKATOWEJ

Wystawa skupia się na związkach tkaniny artystycznej i innych dziedzin sztuki będących elementem współczesnego polskiego krajobrazu artystycznego.

„Costumes and contemplations”

Wystawa „Costumes and contemplations”, prezentowana w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, jest pierwszą z cyklu ekspozycji, na których spotykają się prace projektantów kilku różnych pokoleń. Wszystkich autorów łączy związek z Akademią Sztuk Pięknych w Wilnie.

ŁÓDŹ: PRAKTYKA SPOŁECZNEJ INTERAKCJI

Istotą sztuki Khomenko są eksperymenty z tkaninami, które artystka przeprowadza wspólnie z grupą ochotników. Razem z nimi bada i tworzy nowe kroje oraz połączenia kolorystyczne. Estetyka projektów powstaje spontanicznie, ale ich realizacja oparta jest na technologicznej precyzji. Kijowianka opracowała bowiem własną metodę zgniatania i sprasowywania materiałów, która jest czymś więcej niż tylko upcyclingiem.